Πολιτικές Διαχείρισης της µειονοτικής παρουσίας στην ελληνική εκπαίδευση 1923-2000 Κωστής Τσιούµης∗

Κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα το ρεύµα του ροµαντικού ελληνικού εθνικισµού και οι υποστηρικτές του στο ελληνικό κράτος υποστήριξαν την προσπάθεια διεύρυνσης του κράτους προς όλες τις κατευθύνσεις. Η περίοδος αυτή είναι η περίοδος επίσης κατά την οποία καταβλήθηκε προσπάθεια συγκρότησης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήµατος και προσαρµογής του στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Κατά την περίοδο αυτή το ενδιαφέρον για την παρουσία µειονοτήτων υπήρξε περιορισµένο. Το τοπίο στην ελληνική εκπαίδευση άλλαξε αισθητά µε την ένταξη των Βόρειων Επαρχιών στο Ελληνικό Κράτος. Οι «Νέες Χώρες» Ήπειρος , Μακεδονία και Θράκη περιλάµβαναν σηµαντικό αριθµό «ξενόφωνων», όπως ονοµάστηκαν, κατοίκων, οι οποίοι δεν είχαν την ελληνική ως µητρική γλώσσα, ανεξάρτητα από την εθνική τους ένταξη 1 . Η τελευταία εξάλλου εξαρτήθηκε από τις ιστορικές τους αναφορές. Περισσότερα στην πηγή: http://www.eens.org/EENS_congresses/2014/tsioumis_kostis.pdf